Bin bir öfkeyle ayrıldım, çaresizdim
Ne kadar sevsem de hep aşkta tektim
Sana değer miydi bu gözyaşları
Hapsettiğim rüzgâra geç gelen sonbaharı
Nerelerde dolaştı gönlüm
Hangi kıyılarda haykırdı
Hep ellerimden tutan sen oldun
Ama tutup acı bir ölüme soyundurdun
Yapayalnız koydun, seviyorum derken
Gözlerime gülüp de ölüyorum derken
Sustum hep olanlara baktım
Koca bir aşk çemberi iki kişilikken
Aslında sadece beni çekmiş içine
Olması gereken bu değilmiydi
Gerçek seven varken ne yapmalı bu çember
Kendi etrafında dönerken ne yapmalı aşktan ölenler