Mehmet Yunus Aytek - Keşke Ler

Dönmezsin bilirim
Nankörsün görmezsin
Sevildiğini bilmez
Seveni görmezsin

Sevmeyeni sever
Kalbini adarsın
Uğruna feda edercesine taparsın
Umarsızca akar gözyaşların

Sen bile bilmezsin
O güzel gözlerinin neden ağladığını
Ve bir gün anlarsın değmeyeceğini
Zaman geçer küllenir içindeki yangın
Kabuk bağlar yaraların
Anlarsın o an sana yaptıklarını
Ağlamak ile kahrolmak arasında bocalarsın
Sana yaşattıklarını anar, yaşayamadıklarına kahredersin

Bir zamanlar nasıl delicesine sevdiğini düşünür
Senin gibi sevmeyeni, esrarlı gözlünü anarsın
Lakin maziye dalar gözlerin
Anlarsın hayatının bir anlamı kalmadığını

O an düşünür 'Keşke seni sevmez olaydım, Keşke …..! ” dersin
Ah o 'keşke”ler
Seni kendi içine mahkûm ettiğini,
Gözlerinden nasıl kan akıttığının farkına yine varamayacaksın