Kara bir tren feryat figan gidiyor
El sallamalarını yüklemiş sırtına
Sevgiden adım adım koparmış sarılmaları
Bu kaçışlar kaçış değil kalleşçe gidişler
Acı bir ses ile haykırıyor kara tren şehrin dışında
Kavuşmalara doğru, ayrılıkları almış sırtına acımadan
İşte bu kara trendir iki sevgiliyi gözü yaşlı bırakan
Gözleri uzaklara, sevdalara, aşklara iten bu tren
Bu gidişler gidiş değil katar katar olmuş gidiyor
Yutmuş birilerini uzaklara, tuzaklara itiyor
Kara tren bu defa da feryat figan geliyor
Eliyor rüzgârı, gidişleri sırtlamış geliyor
Belki maviyi kaçırmak için sarıdan yeşilsiz koyacak
O zaman da denizler sarısız ve yeşilsiz nasıl yapacak
Eh tabi dolacak gözleri, sözlerine prangalar vurulacak
Elbette ki duracak bu tren gidişler son bulacak