Mehmet Yunus Aytek - Esmer

Esmer
-qemer


Enine boyunaydı esmer, sanki aydı.
-Dûr û dırêj bu qemer, weki heyvê
Bıyıkları gür, kaşları bil ki yaydı.
-Sımbêli wi gêş, bırûvê wi bızani wek kevan bu
Kalbimi ansızın çalan bilirim oydu.
-Dılê mın jı nişka ewêki dızi ez dızanım ew bu
Esmer çok sevdi kadınını, öldü onun için…
-qemer pır hez kır jına xwe, mır jı bo wi…

Dilleri tatlı, sanki bal sandığı.
-Zımanê wi şêrin, weki sındoqa hıngıv
Serin suydu doya doya kandığı
-Ava hênık bu têr û têr xapini
Güldürdü geceler boyu vardı bir bildiği
-Kenandi tevê şevê hebun zaninkê wi
Esmer çok sevdi kadınını,öldü onun için… -qemer pır hez kır jına xwe, mır jı bo wi…

'Sıcağım” diyordu 'güvercinim, pamuğumsun”
-'Germahiyamın dıgotın”kevokamın, pembûwamın
'Sen de ya onlara benziyorsan, son bulduğum.
' Tu ji ya wekê wan bi, ditnandına mına dawi
Gitme hep kal, beni gecene al, beyaz kuğum.”
-Neçe tım bımine, mın şeva xwera bıgre, qû a mına sıpi
Esmer çok sevdi kadınını, öldü onun için…
- qemer pır hez kır jına xwe, mır jı bo wi…

Kuğu da çok sevdi esmerini, sıcak gecelerini
-qû ê ji pır hezkır qemera xwe, şevê germahiyan
Yanında severken buldu sıcacık ellerini.
-Lı ber wi bı hezkırınê da dit destê germahi
Teninde hissetti tatlı serin dillerini
-Çermê xwe da his kır zımanê wiyê şêrin û hênık
Esmer çok sevdi kadınını, öldü onun için…
-qemer pır hez kır jına xwe, mır jı bo wi…