Mehmet Yunus Aytek - Esareti Kabul Etmez Diyarbakırlı

Sokulmaya çalıştığınız surları püskürtür sizi
Serttir rüzgârı donarsınız korumaz üşütür sizi
Boğulursunuz Dicle sinde hırçınlığı ürkütür sizi
Yüzü gülmez zalime haşin bakar korkutur sizi

Bir keçi gibi inatçıdır ve insanı da inançlıdır
Bilir o kim olduğunu din adına kandıranları
Nasıl da ölürcesine savunmak ister aslanları
Zaferi kazanma tutkusu ile doludur yiğitleri

Kale duvarları ihtişamlığı ile dimdiktir ayakta
Kolay kolay ele geçiremezsiniz kalkışsanız da Oysa yanılgılar ile ateşlenmektedir silahlarınız
Yıllardır savaştan çıkmış surlarım daha aşılmadı

Tarihten çağlar atlarken ders alamayan sensin
Başaramayınca utanacak ve çekip gideceksin
Yıkamadığın kaleyi alırsın arkana ve kaçacaksın
Yenilmişlik sendedir ve hala kabullenemiyorsun

Sen istemesen de böldükçe kaybedeceksin
Ben ise bölüştükçe çoğalacağım göreceksin
Artık duymanı istiyorum ki bir daha gelmiyesin
Ne kapılarımı açacağım ne de esir düşeceğim sana bilesin