Mehmet Yunus Aytek - Bir İnsanın Olağan Hikayesi

Bazen hayvan gübresinde açan
Ama elim ve ayağıma bulaşmasın diye
Bazen bir uçurumun tepesinde açan
Ama uçuruma düşmek korkusundan
Alıp ta doya doya koklayamadığımız çiçek misali.

Boğaza kadar gelen dertlerden dolayı
Derdini anlayabilecek birini bulmak için
Artık daralan kabuğunu kırarak
Başka dünyalarda gezinirsin
Tamam artık deyip aradığımı buldum misali.

Bir daha kaçırmamak için sımsıkı sarılırsın bulduğuna
Her şeyin ile sahip çıkarsın ne pahasına olursa olsun
Beraber bir hayatı sürdürmeye göğüs gererek
Gözün hiç korkmadan atılırsın hayat mücadelesine Sevda dolu hayaller ile uçuşan kuşlar misali.

Bir bakarsın kör kuyuya düşmüşsün
Çıkmak için çırpınırsın ama tek başına kalmışsın
Ne elinden tutanın, nede uğruna hayatını feda ettiğin
Yanında ancak oda bırakmış seni yalnızlığınla
Rüzgarda savruluyorsun kurumuş yapraklar misali.


Avazın çıktığı kadar bağırıp haykırmak istersin
Hey vefasız hayat beni de yenip harcadın diye
O zaman hiçbir ses çıkmaz senin gür sesinden başka
En çok da buna kahroluyorsun karşında kimseyi bulamayınca
Yılmış ama yıkılmamış halin ile hayata yeniden yola koyulma misali.

Sözde beraber özde tek başına,özde tek başına