Mehmet Yücel - Yalnızım Ben

Yalnızım ben, başı dumanlı sıra sıra dağlar gibi.
Yalnızım ben, gülimez yüzüm, gözlerim ağlar gibi.

Yalnızım ben, koca kartal misali mas mavi göklerde.
Yalnızım ben, her şart altında, her zaman, her yerde.

Yalnızım ben, kaderin pençesinde, yalnızlığın pençesinde.
Yalnızım ben, hayatın neresinde, hayat yalnızlığın neresinde.

Yalnızım ben, kendimden ayrıldım, kendimi terkettim.
Yalnızım ben, ruhumdaki yabancıyı şimdi farkettim.

Yalnızım ben, kelime kelime tükeniyorum, Türkçem yetmiyor. Yalnızım ben, tükensin diye çırpınıyorum, yalnızlığım bitmiyor.

Yalnızım ben, bir kelebeğin uçuşunda, bir kuş sesinde.
Yalnızım ben, cılız sesimi duyan olmuyor her keresinde.

Yalnızım ben, ırmak gibi çağıl çağıl, akıp giden uzaklara.
Yalnızım ben, meydan okudum yıllarca bütün tuzaklara.

Yalnızım ben, aynalar yalan söylemiyor her şeyi biliyorum.
Yalnızım ben, yüzüme dökülen damlaları nefretle siliyorum.

Yalnızım ben, yalnızları geceler erkenden uğurlamaya bakarmış.
Yalnızım ben, geri dönülmezler içinde bir yalnız adam varmış.