Mehmet Yücel - Unuttum

Bu nasıl dünyadır bu nasıl devran.
Güldürmedi beni gülü unuttum.
Ne sevgi tanıdım ne oldum hayran.
Dut yemişler gibi dili unuttum.

İntikam mı alır, darbe mi vurur.
Kara bir baht vermiş korur da korur.
Ayakta kalınca mertlik ve gurur.
Kendimi dünyada ölü unuttum.

Güzel çok güzelmiş meğer kendince.
Akla şekil gelir güzel denince.
Çakal tarafından sevdam yenince.
Susuz yanar iken gölü unuttum.

Aklıma gelsen de kalpte değilsin.
Kalbi olmayanlar bunu ne bilsin. Söyleyin soysuza beni hep silsin.
Gel demesin asla geli unuttum.

Ne engeller aştım sen diye diye.
Bana nankörlüğü ettin hediye.
Yaşam felsefemi alınca tiye.
Gözlerinden akan seli unuttum.

Ne garip bir şair vardı bir zaman.
İşte onun hali dumadır duman.
Yar diye bilmiştim ettim el aman.
Elimde olmayan eli unuttum.

Bir daha dönemem yollar kapandı.
Seni değil gönlüm kahrını andı.
Biraz duygu vardı onlarda yandı.
Sende YÜCEL denen deli unuttum.