Mehmet Yücel - Tüyü Bitmemişler

Tuzak kokuyor mahşer yerini andıran sevda.
Meydan okuyor özlemlerime...
Bakışların; tüyü bitmemiş geceye savuruyor beni.
Rüzgarı böyle mi eser sevdanın; hoyratı böyle mi vurur; sıcağı böyle mi
kavurur.Oysa ilkbaharımızı feda etmiştik; oysa varsın kimi çiçeklerimiz olmasın demiştik; oysa pazarlık bu değildi.
Öyle vurdun öyle vurdun ki polatlar birer birer eğildi.
Keşke çaldıkların olsaydı şimdi.
Keşke yıktıkların olsaydı şimdi.
Keşke bulutlar şahitlik etseydi; güneş şahitlik etseydi.
Geceler ve daha neler neler...
Şahitsiz ölürmüş divaneler.

Sevdam mum ışığı kadar cılız; meltem yeli kadar sessiz.
Alınacak gibi değil.
Şöhretsiz,bankör de değil. Dilencilerin sevdası topal olur,kör olur,sahte olur.
Beni dilenci eyleyen yüreğin utansın.
Sevdasına bin yılımı verdiğim.
Keder küpü olduğum.
Kader düşmanı olduğum.
Hayat pişmanı olduğum,
yeşermediğim,başaksız kaldığım,solduğum...

Tüyü bitmemiş gecelerimiz ağlıyor birer birer.
Akşamın tesellisi,öğlenin tesellisi,ikindinin tesellisi...
Koynunda hasret yatan bir adam var nah şurada.
Fahişe bulutlar yağmuru esirgediler.
Nankör ağaçlar meyvelerimizi piç ettiler.
Sevda dedik düştük yola.
Tüyü bitmemiş umutlarımızla kol kola.