Mehmet Yücel - Sömürdüler Bizi

sömürdüler bizi yıllarca kanımızı emdiler doymadılar
önce bankerler soydu göz göre göre üç kuruşumuzu
seyirci kaldı birileri bu soyguna paraları alıp kaçıncaya kadar
binlerce yuva yıklıdı intaharların ardı arkası kesilmedi
senelerce boğazından kestiğini bir kaç gün içinde kaptırdı
ruh boukluğu sirayet etti yeni gelen nesile
nesiller sorunlu büyüdü sorun yumağı oldu
unutmak mümkün mü banker rezaletini
banker vurdum duymazlığını
banker adı altındaki sömürü tuzağını

sonra yeni sömürü tuzakları planlandı
güya düzelmeye başlamıştı bu defa hortumcular çıktı sahneye
birikmiş parası vardı insanların bir şekilde alınması gerekti
tarlada bahçede fabrikada çalışmışlardı kan ter içinde
koymuşlardı bir kenara gelecek kötü günler için
unutmuşlardı bankerleri unutkan bir millettiler
unutmaları için gereken şeylerin fazlası yapılmıştı
onlarca banka açıldı peş peşe kronik enflasyonlu ülkede
yatırım yapılmayan bir ülkede banka niye dedim
bunca banka ne yapar ne eder dedim
kime hangi krediyi vermiş kalkındırmışlar dedim
soygun için geliyorlar dedim
çığlıklar attım sesimi duyuramadım
alınmıştı önlemler sese karşı
önüne gelen bankacı oldu verilen izinlerle
onlarda yüksek faizle geri dönmeyecek paralar topladılar
gizli gizli ocağına yeni incir ağaçları diktiler insanların
incir ağaçları yeşerdi filizlendi su verdiler çapaladılar
gübre bile verdiler
sessiz kalanları gördüm gözlerime inanamadım
o ünlü kelimeyi o günlerde söyledim
hortum dedim
maddi manevi hortumlanıyoruz dedim
gizli eller var dedim memlekette
iş işten geçti ve moda oldu hortum


hortrumu söyeyişimin ikinci yılıydı
bir ağustos ayında açık bir deprem oldu
o kadar gizli depremin üstüne
sömürüldüğümüz bir kez daha çıktı ortaya
onbinler can verdi yıkılan binaların altında
rant kavgası vurdum duymazlık öldürmüştü masum insanları
cesetlerin torbalara koyuluşunu görünce şaşırmadım
rüşvet alınan paraların poşetleri biraz daha küçüktü sadece
ne bekliyordunuz başka
canıyla malıyla feda etmedimi kendini sömürüye
yaşamak depreme rağmen olmalı
sömürüye rağmen olmalı
yalnızlığa rağmen olmalı
sevgisizliğe rağmen olmalı
yani herşeye rağmen yaşamalı insan
yaşama hakkını elinden almamalı asalaklar
direnmeli insan önüne gelen her engele
sen aynı kuyuya iki kere düşmedikçe yaşayacaksın
umut yolculuğunda allah yeni depremlerden korusun seni