Mehmet Yücel - Sitem-22

Gözleri renksiz bir bebek geldi dünyaya.
O gördü çirkinliğini,iğrençliğini.
Biz göremedik renkli gözlerimizle,gözlüklerimizle.
Görmek istediğimiz yalanlar vardı karşımızda;
yular taktı başımıza,zehir kattı aşımıza.
İstemeyen ne görsün.
Göremeyi bilmeyen sürünsün,ölsün.
Sen bir sahte gülsün.
Yeşerdiğin yalan,
yalanın yılan.
Yılanların gözleri bakan kör değil.
Zehrini nerye atacağını bilir onlar.
Yaratan bir insanın bozulmasın göz yummuş sanki.
Bir insan yoldan çıkmış,
Ormanları yakmış...
Dostlukları yakmış...
Suları kirletmiş...
Sevdayı kirletmiş...
Tabakayı delmiş....
Bir tek insan bu hale gelmiş.