Mehmet Yücel - Resim

kapının üstüne sakladığım resim rüzgar çarpınca düşmüş
eve dönüşümde kapının ardında beni karşıladın olanca yokluğunla
cansız canlı denen bu olmalıydı eğildim aldım sarılmak istedim
sarılamadım öpemedim konuşamadım koklayamdım sustum
bu resim sanki bilinçli düşmüştü sanki ben geldim diyordun
inanasım gelmedi geleceğine sen gelemezlere gitmiştin biliyordum
gururum yok etmişti seni bir atom bombası gibi
yeşermen imakansızdı
öyle bir gururki atom bombasında beter
ışıklar söndürdü çiçekler soldurdu ırmaklar kuruttu yangınlar çıkardı
düşen resimle düşeceğini bilemzdim onun eve dönüşümde beni duvarlar karşılardı aylardır
bu sefer bir sürpriz yapmıştı hayat bana resmini düşürüp
aslında o kadar çok şey düşmüştü o kadar şey yıklılmıştı ki
yıkıntılar arsında zar zor bir kaç adım attığımı biliyorum
düşen resmin ardında saklı gerçeğimi inkar edemezdim
seni rüzgarın savuramayacağı kadar ihtişamlı inşa etmiştim
yürekteki duruşun dağlardan heybetli okyanuslardan engindi
depremler vursa bir parça sıvası dökülmezdi bu duygunun
zaman denen küstahın oyunudur bu oynadı oynadı oynadı
silip süpürdü onca heybeti ihtişamı sevdayı yeminleri