Mehmet Yücel - Paradoks

bu benim istediğim bu törenin istediği bu da senin istemediğin
diyerek çıkılan bir yolda yürümek imkansız desem
ne alakası var dieycek töreciler benciller köleciler
sonra benim susmamı bekleyecekeler korkutacaklar susayım diye
korkar mıyım ulan insanı taş eyleyen beyinlerden beyinsizlerden
onlardan korkamanın bedelini binlerce yıldır ödemedik mi
onlardan korkmak değil mi bizi biz etmeyen bir adım öteye gitmeyen
bir kez daha sesleniyorum aklını doğru kullanmayanlara
bir kez daha haykırıyorum
yapılmışı yıkmak değil hüner yapılmışın iyisini yapmaktır
bükemediğin bileği atşe vermek yiğitlik mi lan
yüreğin varsa sen de bükülmez bilek ol
kalleşlikle ayakta tuttuğun değerler değer değil
yıkık viraneyi saray gibi göstermektir
saray yapsan ne olur dışı saray içindeki beyin gecekondu
beyini gecekondu olanın sarayında baykuşlar yaşar ancak
ötüşecekleri günü beklerler dört gözle
gün gelir gösterişe yaptığın saraylar yuva olur baykuşlara
yetmiyorsa gücün dur durduğun yerde
yaratan fırsat vermişse bir bildiği var elbet
düz tut kalbini inanıyorsan karışma onun işine
yıkarak vurarak öldürerek allah a ulaşmak isteyenleri bilirim
onlar menfaatlerine ulaştılar sadece kandırdılar sömürdüler
kan içtiler tas tas can aldılar umut çaldılar
bir daha dünyaya gelirsem taş olmalıyım
yoksa bir daha nasıl dayanırım bu ikileme paradoksa