Mehmet Yücel - Nedeni Sen

İşte sensiz yaşamam dediğin.
O,yaşamak için bir umuda hasret.
Çekip almazsın hasretini yüreğinden;
güç çatmaz.
Belki zamandır seni anlaşılmaz yapan,
belki başka şey...
Dudaklarından dökülen sevgi sözcükleri nerde.
Nerde haykırışların.
Seviyor musun çığlıkların...
Suskunluğuma isyanın...
Lafla olmaz dedikçe çıldırışın,
başkaldırışın,
saldırışın.
sevmiyorsun diye diretişin,
beni yalancı edişin,
kalpsiz edişin

Kelimelerin arkasına sığınmadan yaşanan onca zaman...
Çığlıksız...
Pazarlıksız...
Sahte sözcüklerden uzak...
Boya sürülmemiş gözler; her rengi gören.
Özgür ve katışıksız.
Vaz geçtiklerinle başbaşasın biliyorum.
Zaman,mekan,insan farklı.
Ne önemi var ki; hepsi aynı nasılsa.

Sende hatırlama diye bir şey yok.
Manasını yitirmişlik var.
Avladığın hayatın her yanı kuşatılmış,
mevsim kış, Geceleri soğuk düşer...
Karanlık düşer.
Yalnızlık düşer.
Efkar düşer.
Sonra bir can düşer.
Gören olmaz,tutan olmaz.
Düştüğü ile kalır can,
Sabah olmadan...
Olmayan yapraklarımı dökme benim.
Rüzgar değmiş gönlüme taa ezelden.
Gökte uçan gazel değil; umutlarım,sevdam...
Nedeni sen...


Yudum yudum tükenirken saatler,
ölümsüz bir dostluğa özlemim var.
Bir boşluktur bu; düşmüşüm.
Bir alınganlıktır küsmüşüm.
Aynalar yüzümü solgun gösteriyor.
Ellerimde titriyor.
Bu ben değilim desem,inkar etsem kendimi ne çare...
Aynı bedende iki can,
aynı zindanda iki mahkumum.
Yetmez diyorsun,
bitmez diyorsun,
Kimseler duymasın diye gözyaşlarımın yüreğime dökülüşü...
Sevdiğim insanların birer birer yok oluşu...
Kavgamda yalnız kalışım...
Derinlere dalışım,
Sevgi dilenişim...
Nedeni sen...