Mehmet Yücel - Kim

Doğru ile yanlış aynı kefede.
Bu berbat tartıdan rant alanlar kim.
Yiğit olan artık dipte köşede.
Onların yerine nam salanlar kim.

Düşenin kolundan tutmalar nerde.
Dökülen kan, direnç olur bu yerde.
Nutuklar atılır ikide, birde.
Güçsüzü güçlüye yem kılanlar kim.

Gel desem gelmiyor gelişi çile.
Gelecek sanarken o gitti bile.
Tilki bir aslanı düşürmüş ele.
Taraftar kalmaya bayılanlar kim.

Gerçeği söylersen ölümün peşin.
Dönmezsen yolundan kötüdür işin.
Mantıklı ol biraz derinden düşün.
Sayı bilmeyipte sayılanlar kim.

Kolaydan kazanmış kolayı seçmiş.
İnsanlık adına ne varsa geçmiş.
Düzen çıplaklara elbise biçmiş.
Giydikçe yeniden var olanlar kim.
Kurt kuzuya küsmüş gelmedin demiş.
Kuzu gelmeyince koyunlar yemiş.
Çobanlar korkuşup ceza ödemiş.
Ceza ödedikçe ayılanlar kim.

Saçları bir tuhaf takmış küpeler.
Erkek diye gezer bazı züppeler.
Aşılmaz diyorsun dağlar tepeler.
Engelleri yarıp yol bulanlar kim.

Fırsat elde iken kaçmaz diyenler.
Yüzlerine beş kat maske giyenler.
Puşta şerefsize boyun eğenler.
Sizi zehirleyen o yılanlar kim.

Acılardan beri isyana kadar.
Bu berbat dünyaya kimler hissedar.
Anlamsız mı onlar, zor mu anlamlar.
Kendi ellleriyle soyulanlar kim.

Yücel beyin diyor, sorun beyninde.
Aşar giderdim ben olsam yerinde.
Düştüğüyle kaldı her seferinde.
Gözleri oylumla oyulanlar kim.