Mehmet Yücel - Hayvanlar Gördüm

hayvanlar gördüm
allı yeşilli giymişler
yiyip içerler
sohbet ederler
gözleri ve beyinleri kapalı
başlarını kuma gömmüşler
akbabalar yok ama ölmüşler

hayvanlar gördüm
oldukça kibar ve nazik
korkak
ürkek
bana neci
yürekleri çürük
iradesiz
görüşleri kanserli
fırsat hastalığına yakalanmışlar
boğulmak üzere olana el vermeyecek kadar

hayvanlar gördüm
mirascı
gösterişçi
kimliğini unutmuş
kişiliğini unutmuş
sahte bir dünyanın hayaline dalmış
unutmuş kendini
ortada kalmış
gerçek bir hayvana kötü örnek olurcasına


hayvanlar gördüm
güzeldiler
sığınmışlardı arkasına saman alevinin
ısınıyorlardı söneceği umurlarında bile değildi
merhaba dedim birisine
cevap bile vermedi
hayvanların konuşmadığını unutmuştum

hayvanlar gördüm
insan gibiydiler
gerkesiz şarkıcılardan pembe dizilerden
menkenlerden başka
o kadar dinledim
o kadar bekledim
dişe dokunur bir şey konuşmadılar
kulaklarıma inanamdım

hayvanlar gördüm
hayrandılar
kendilerini jiletle doğradılar
ağladılar
tepiştiler
çekiştiler
düpedüz salaktılar manyaktılar
içimi yaktılar
memleketi bunlara mı bıraktılar

hayvanlar gördüm
tükettiler
yaktılar
yıktılar
eserlerine gülerek baktılar
keşke görmeseydim
duymasaydım
anlamasaydım
yaşamasaydım