Mehmet Yücel - Hay Senin Ocağın Evin Yıkıla

Hay senin ocağın, evin yıkıla.
Bu nasıl hicrandır, bu nasıl yara.
Böyle olacağı gelmezdi akla.
Kış mı dedi felek bizim bahara.

Gül, baharda açar kışa kalır mı.
Bir insan bu kadar çok alçalır mı.
Gururunu satan, sevap alır mı.
Gurursuz bir insan benzer duvara.

Duvardan beterdir kimi insanlar.
Bunu gerçek insan olanlar anlar.
Fırsat mezatında satılır canlar.
Mertlik ucuzlamış, düşmüş pazara.

Pazarların işlek, alır satarsın.
Müşteri olanı Allah kurtarsın.
Her yaptığın işe hile katarsın.
Nazrlık tak, gelmesinler nazara.

Nazar inanç ise inancın batsın.
Batık gelsin, doğruları anlatsın.
İstersin ki; herkes uykuya yatsın.
Yalan, dolan hüküm sürsün bu ara.

Aralarda koydun başta olanı.
Topluma methettin yalan dolanı.
Beyni yıkanmıştan geri kalanı.
Ya art niyetlidir yada fukara.

Fukaralık çoktur maddi manevi.
Cüceye çevrilmiş dünyanın devi. Görevliler doğru yapmaz görevi.
Bugünümüz kara yarınlar kara.

Kara bize yakışmıyor, al gerek.
Gayret gerek, başak gerek, dal gerek.
Bu düzenle baş edecek hal gerek.
Şu engeller bir çekilse kenara.

Kenar iti ortlarda baş verir.
Hainlere ekmek verir, aş verir.
Birlik diye sırtımıza taş verir.
Bile bile düşürüldük bu dara.

Dar dediğim başımızın belası.
Bu darlıklar belaların alası.
Düşmanlarla, güya kardeş olası.
Hakikatte öyle değil manzara.

Manzaraya baka baka yorulduk.
Bir şey yapsak tuzaklarda vurulduk.
Kurulunca madem birlik kurulduk.
Binlerce can neden gitti mezara.

Her bir mezar sokakların aynası.
Bu topraklar düşmanların rüyası.
Bozuk dedim nankörlerin mayası.
Gücü yetse verir bizi hızara.

Yücel'leri, hızar kesmez, verseler.
Kimileri bakar kördür, görseler.
Yenilmem ben cihan ile gelseler.
Bütün devler, sessiz olur kazara.