Mehmet Yücel - Eylem Yaşamak

Eylem yaşamak...
Silah nefes,
soluk soluğa,hıçkırarak,bağırarak...
Elinde kalan son çığlığı dağlara at; patlasın.
Dost,düşman; yer,gök çatlasın.
Dudaklarından dökülendir aslolan.
Sen konuşmazsan ne konuşur; susarsan susmaz mı dünya;
nefesin kesilirse,kesilir kaynak,ışık,üretim.
fabrika sensin,
harflerden heceler,kelimelerden cümleler,
cümlelerden kaleler...


Eylem yaşamak.
Silah sevda.
Al yüreğini ellerine dilen kapı kapı,sokak sokak,
şehir şehir.
Sevda akan bir dere,bir nehir.
Çağıl çağıl; kimi bulanık
kimi yanık;
berrak kimi,
ne ilacı var ne hekimi.
Yaratan yaratmış salmış dünyaya.
Keşke yüreğimi çelikten yaratsaydı dersin.
Keşke sevmeseydim dersin.
Kederlisin,efkarlısın,betersin.
Eylem yaşamak.
Silah umut.
Unutulmuş olsanda.terkedilsende,hor görülsende,
öksüzlük,yetimlik,ihanet kaç yazar; gözlerin gülüyorsa gülerken.
Üstelik öldürmedin daha içindeki çocuğu
Üstelik gecelere borçlu değilisin.
Sabahlar en yakın dostun.
Güneşin doğuşu yetiyorda artıyor.
Bir dikili ağacın yok diyemezsin.
Bütün ormanlar senin.
Ağaçlar hep kardeştir.
Bütün köyler de senin; ama şehirler kalleştir.

Eylem yaşamak.
Silah özgürlük.
Uçurtmalar var gökyüzünde; renk renk.
uçurtmalar gökyüzünde birinin adı Özlem biri Cenk.
diğerleri Uğur,Deniz; yani biz.
özgürlüğe susadılar,
parçalandılar,asıldılar.
Sonra fırtına dindi; unutuldular.
Uçurtması vurulmayan bir gökyüzüne hasretim.
Ağlamak çare olsa keşke,
Özlemek çare olsa keşke.
İstemek çare olsa keşke