Mehmet Yücel - Dost

mülteci yürek dost arar
yalan dünya fukara
ay kara yıldız kara
ak alın neyler
nasıl eyler

imbatı hissetmek beleş
mehtap ta beleş daha ne olsun
paylaşmak hayal ne kıymeti var
kendinle paylaş istersen
payla kendini
parala kendini
ilgi tokmağını vur davula
çıkan sesi işit
gelen olur elbet onca sese
dost aramakla olmuyor demiştim de inanmamıştın
cahilliğin keşke başka olsaydı

kavşakta bıraktı yoldaş
kavuşamadın
düştün düşe duçar oldun
savuşamadın
o niyet o kısmete yetmedi
vurdu sol yanından siper sandığın
siper ne kelime
hedef sendin dost yolunda

ocağın sönük
ilaç çare etmez
derine düşmüş yaran
ne arayan var ne soran
olsun diyorsun esip geçiyorsun her seferinde
olsunların bir sonu olur

dost bildiklerim nerde usta
düşmedim
görüyorsun dim dik ayaktayım bitmedim diyorsun
hani mertlik yeterdi diyorsun
usta cebine bak diyor

nerde dost bildiklerim
niye yalnızım
niye paramparçayım
yetmez mi delik deşik olduğum
yetmez mi umut dilendiğim
fırtına gibi estiğim un gibi elendiğim
alkanlara belendiğim
yetmez mi usta diyorsun

boşver diyor
gül geç diyor
nasıl boşverilir nasıl gülüp geçilir
ben bu değilim
sen ustasın bilirsin söyle diyorsun
ustalığını konuşturyor
bulursan bir gerçek dost bin derde devadır
ilaç olur iğne olur
sargı olur sarar sarmalar
ondan başka ilaç bulunmaz
dağların ardında kimsesiz kalsan
varlığı kimsesizliğin düşmanıdır
yenilmenin düşmanıdır
hasretine göz yaşı gibi dökülür gidersin
ilmek ilmek düğümlenirsin kör sağır

dudaklarından dökülen kelimeler
alıp götürüyor seni
biz dost demişsek yolunda ölürüz
ırmak olur akarız dağ dağ ova ova
şimşek olur çakarız şehir şehir
kartal olur kanat çırparız keskin kayalıklarda
fırtına kar boran kopar dost yolunda