Mehmet Yücel - Dava

Benim davam bin yılların davası.
Özgürlük sevdası.
Yenilginin ezilmeyeni,merdin sevmeyeni,
kalleş can demesin,
can ister doymaz gözleri.
Diker ocağımıza incir ağaçlarını.
Elde kalanla şükretmenin modası geçmiş.
Davam ertelenmiş.
Kanlara belenmiş.

Yine bir seher vakti.
yer uyumuş gök uyumuş.
ben uyumadım daha
direnmişim tatlı uykulara.
Gözlerim kan çanağı.
Zindan değil mekan.
Asya nın bitimi Avrupa'nın başlangıcı.
Martıların sesi acı mı acı.

Davasına dalıp gitmiş bir cengaver düşün.
Düşün ki şahlansın yüreğin.
paramparça olsun...
Ne kadar hüküm varsa bana vermişler ya...
Çok hükümlü diye düşün biraz da.
Ve biraz da hayalleri yanmış,
Felek kıskanmış.Dost kıskanmış.
Düşman siperler kazmış.


Gece bir ses duydum.
:'Kalk kalk 'diyordu!
Klaktım,yürüdüm bir kaç adım.
Bir kaç damla göz yaşı...
Ateş düştü yüreğime; alev alev yandım.
Ses kesildi,gelmedi bir daha.
Bu dava da umut davası
Ne çok ihtiyacım vardı sese,
nefese...

Meğer yanılmışım; yanı başımda onca feryat...
Onca çelişki... Oysa ben bir sese muhtacım.
Sen bakma bana bacım.
İstesende anlayamzsın.
Davasına ağıtlar yakanlardan;
yanık yanık türküler...
Ölüm kokan öyküler...

Benim davam duvarlaradır.
Yıkılsın bütün duvarlar!
Örülmesin bir daha!
Görülmesin bir daha!
Koymuşlar bir kütleyi önüne aydınlığın,
varsın ölsün diyorlar;
varsın ziyan olsun diyorlar.
İnsan dediğin davasız olmaz.
Sevdasız olmaz.
Gah kavga,
Gah duvar,
oy havar.

Tutmayı ne çok isterdim ellerini nazlı kız.
Oysa ellerim kelepçeli,
Mahkumum hayat şartlarına,
Yalan söylemeyi beceremem ben,
seviyorum diyemem.
Okşayamam saçlarını,
Sen o kadar basit değilsin
iyi bilirim bunu.
Davası başına yıkılmışın adamı diyorum kendime;
ne zindan edersin beş para etmez hayatı....
Dava bitmez; bitirir milyon ömür.

Güneş doğdu doğacak,
ak saçlı nine sarmış odunları sırtına.
Bir fırtına,bir fırtına..
Dizleri çözülürcesine...
Onun davası ekmek.
Dünyaya beş can getirmiş.
Biri vefalı çıkmamış.
'Olsun' diyor; içten içten...
'Saçımı süpürge ettim'diyor,