Yokuş çıktıkça iniş özlemi ile yanıp tutuştun.
İnişe geçince çektin ayağını frenden.
Güya yokuş haksızlıktı...
Güya sen yokuşların insanı değildin.
Sana göre değildi.
Sen düzler istemiştin.
İnmek bayramdı, hakkındı.
Bir de gaza bastın, bir de kırdın direksiyonu.
Şarampoller, uçurumlar...
Yine haklıydın, çünkü çıktığın yokuşların öcünü almıştın.