Mehmet Soysal - Kapanmayan Yara

Bir kadin vardı bir zamanlar..
Sokaktan öyle bi geçişi vardı ki
Attiği adimlar kaldirimlari yerinden oynatir,
Esen rüzgarlar adeta yönünü şaşırırdı...
Güldüğü zaman güneşle onu hep karıştırırdim
Yanağinda iki gamzesi,kömür gibi gözleri vardi..
Gözlerinin içi cehennem ateşi gibi yakardı insani
Yanan onun gözlerimi yoksa benim yüreğim mi anlayamazdim..
Anadolunun ücra köşelerine giden,
Bir köy yolu gibiydi kıvrım kıvrım saçları..
Gizliden, uzaktan severdim onu...
Geceleri güzel sözler yazar,
Ertesi gün benden habersiz o sokaktan geçerken,
Ona şiir okurdum..
Tabi haberi olmazdi bunlardan..
O hangi saatte nerden geçiyorsa,
Ben hep bir köşe başinda beklerdim onu.
O içimi kasup kavuran bir fırtına iken, Ben onun için yolda gördüğü herhangi bir,
Reklam tabelasindan farksizdim...
Bazen bakar geçerdi...
Göz göze gelmekten korkardim hep...
Hani öyle bi bakişi vardi ki;
Yüreğim yerinden fırlayip,
Ayaklarinin önüne düşecek diye telaş ederdim..
Gece yattiğimda ben yatağimda,
O rüyalarimda sabahlardi..
Bir gün ona açilmak istedim
Lakin öyle de geçti zaman..
Ne ona olan sevgimden haberi oldu,
Nede yüreğimi kasip kavuran yangindan..
Şimdilerde ismi bazen aklima geliyor
Yüzünü hatirladikça ellerim titriyor
Ve bu lanet şehirde gökyüzünde Güneşi aramam
Hep onun aklima gelişindendir bilesin...