Mehmet Soysal - Gurbet

Kocaman bir sehir lisani,insani yabanci
Her sabah gunes yerine yagmurla basliyor gunler
Tuyleri islanmis kuslar agaclarda masum boynu bukuk
Lale soganlari acmak uzere tomurcuk

Kocaman bir sehir ve icinde yabanci insanlar
Yagmur sonrasi toprak kokmuyor sokaklari
Yerlerin de karincalar gezmiyor
Parklar bos,sokaklar bos,gonuller bos
Boyle geciyor gunler sessiz
Bir cocuk bisikletle,
Arabalar bir biri ardina geciyor yollari

Yuzu solgun her insanin nereye gitsem
Omzunu sivazlayacak bir dost eline hasret
Insan bazen ozluyor eskileri
Demli bir cay tadinda arkadas sohbetleri
Gulerek sarkilar soyledigimiz yerleri
Saclarimizi bozan,
Ruhumuzu kavuran ruzgarlari
Insan ozluyor bazen
Dudaklarimizi kavuran Gunesi
Yerler de ayaklarimiza camur bulasmiyor
Belki de bu yuzdendir
Bu sehirde kirlangiclarin olmamasi
Nereye gitsem yalnizlik,
Yuzumu nereye donsem suratlar asik
Golgesine siginacak bir insan degil;
Seni icine cekecek golge bulamiyorsun.
Kimsenin umrunda degilsin,
Sabahlari nasilsin sorusuna hasret
Gunes dogmayan Kocaman bir sehir,
Icinde kocaman bir gurbet

Yeniden diyorum hersey yeniden
Zifir karanlikta olsa da ruhum
Ve elimi tutacak bir dost eli olmasa da
Ben bu hayati yeniden yasiyorum
Hergun yeni bir insan taniyor,
Gecelerime yeni bir hasret ekiyorum
Gurbet adi bu yuzdendir belki de...


Mehmet Soysal