Bir varmis Bir yokmus.
Ne guzel baslardi biz kucukken,
Buyuklerimizin bize anlattigi Hikayeler.
Icinde bir suru kahraman hatta,
Devler bile vardi.
Buyuk kocaman ama masum
Onlarinda asklari olurdu
Bir serce yuregi kadar kipir kipir
Tertemiz...
Buyuk bir merakla dinler
Icimden,
Boyle insanlar var mi diye dusunurdum
Simdi de dusunuyorum da
Zaten o kahramanlar insan degildi ki
Artik iyi anliyorum
Insanlar eskiden de yoktu
Ve sirf bu yuzden
Hikayeler de ya Devler olurdu
Ya da yalan soyledikce,
Burnu uzayan Pinokyolar
O asklar da olmadi hicbir zaman
Simdi Ask uzerine yalan soyledikce,
Burunlar degil
Insanlarin bir birine olan Guvensizligi Uzuyor...