Mehmet Rızaoğlu - Ütopik

Seni sevmek,
sen yokken,
senden uzakken,
Ah! ..Ne ızdırap! ..
Seni sevmek,
ama sen varken
yakınımdayken,
ve benden kaçarken,
dokunamazken,
Ah! ..Mezarsız ölüm! ..
Sen! .. Ebem kuşağı
yaklaştıkça sonsuzlaşan
ve dolu dizgin
hırçın bir rüzgâr,
sen! ..
Kuru bir yaprak
gibi savrulan,
çöl kumu
gibi kavrulan,
ben! ..