Mehmet Kırlı - Terk Ve Son Yok Kitapta

Bir oda,bir ben, birde Sen
Kitli kaldım çıkamam ben
Şahittir Rabbim, Şahittir Ten
Her şey Ne Kadarda güzeldi
Karşılıklı Sevip Severken

Hani derler Ya,
Kumrular gibi,
Kumrular gibi Sevişirken

İşte hepsi,hepsi O zamanda
Neler yaşadık ne adadık
Seninle Gelecek için yuvamda

Nazınla sözünle
Ellerin ve Teninle
Nur Parlayan Yüzün
Işık Saçan Gözünle
Benim Olan Bedenle
Sen ve ben Sıcak bir odada
Kitli Kaldım Burada

Sen,Sen gittin Sonunda
Ben Kaldım Yolumda
Aynı Karar ile sensiz
İkimizli hayat Yolunda
Sen,sen artık olmasanda
Çizdiğimiz O yolda

Sen Kalsanda gitsende Pembe Köşke düşsende
Dönsende dönmesende
Özleminden tütsemde
Benden devam,benden devam
Senin le yazdığımız ömürde

Sonun,Sonum Kış olsada
Yaz günü elim,donsada
Sensizlik, sonum olsada
Pişman olupta sonunda
Dönmem Dönmem,dönmem

Güneşim Tersten doğsada
Doğduğu yerden batsada
Gündüzler zindan olsada
Dönmem Dönmem,Dönmem

Beraber yazdığımız o Ant da
Yarıyolda terk yok kitapda
Sen kalabilirsin Firarda
Şimdiyse hangi diyarda
Dilerim pişman olmazsın
Düştüğün O meçhul Yolunda

Ben; Ben Yine buradayım
Ve aynı sıcak odada
Çünki Terk yok,Son yok
Yazmıyor
Beni ben yapan O okuyamadığın Kitapta