Mehmet Kırlı - Sen Ol Da Gül Arkadaş

Yaşatılmak için getirildim fakir bir yuvada
Ağladım hep gülemem şu yalan Dünyada
Dört yaşında dillenip yedisine bastığında
Okşayan eller vurunca, sen olda gül arkadaş

Sekiz dokuz on,geçti böyle nice yıllar
Bir gün bile gülmedim,bitmedi acı hallar
Küçük yaşta vurulmuş alnıma ne yazılar
O yazıları bilmedikce, sen olda gül arkadaş

Yedi ile onikisinde,okudum okuryazar oldum
Onüç dedi yaşım,ortaokul yolunu tuttum
Görmedimki sevgiyi,her gördüğümden umdum
Herşeyden yoksun,yaşada sen gül arkadaş

Yaşım onbeşti ortaokul da sınıfım iki A
Bir ablam vardı benim, ismi ise Zeliha
Genç yaşında oda,yattı kaldı masada
Bir evin bir kızını, kaybette sen gül arkadaş

O günden sonra ömrüm, daha da değişti
Kader kurbanını bizim yuvadan seçti
Unutmak istesemde o günü, hatıralar deşti
Bir kardeşe hasret,kalda sen gül arkadaş

Kaybettim kardeşimi okumak kaldı gayrı
Yuvamız dağıldı herşeyden kaldım ayrı Yüklenmiş sırtıma dünyanın çilesi kahrı
Çile Kahır altında,yürüde sen gül arkadaş

Onaltısında düştüm yaşam kavgası peşine
Ellerim nasırlı Döndü ayağım meşine
Genç Ömrümü harcadım, hep elin işine
Yüz Yerine Elliye,Çalışta sen gül arkadaş

Kader beni ben çilemi hep böyle izledim
Neden eller gibi bende birkez gülmedim
onsekiz olmuş yaşım onyedinciyi bilmedim
Yorgun yorgun seneler yaşada sen bil arkadaş

Geçen bu senelerimde daha neler yatıyor
Yazamıyorum hepsini Çünki elim varmıyor
Her günün geçmişi var yüreğimi dağlıyor
Acı günlerin közünde yaşada sen gül arkadaş

Benim de vardı muradım yalan olsa bile yaşam
Önümde sıra dağlar etekdeyim daha nere aşam
Kader çevirmiş dört yanımı istesemde nere kaçam
Ondokuz sene kader çemberinde,dönde sen gül arkadaş

Yirmi oldu yaşım geldi çattı vatan borcum
Derken birgün kendimi Van Çaldıran da buldum
Yaparken vatan görevimi Nazlı yarimden oldum
Doyamadan Sevdiğine ayrılda sen gül arkadaş