Mehmet Eren - Anlatıyordu

Geçmiş zaman diye başladı söze,
Gözünden yaş salıp anlatıyordu.
Hey gidi günler hey diyordu bize,
Akan yaşın silip anlatıyordu.

Yaram derinleşti durmadan kanar,
İçerime düştü ateşi yanar,
Halimi bilmeyen delidir sanar,
Efkâr ile dolup anlatıyordu.

Kederler üst üste yakamı tuttu,
Gülmedi talihim sanki unuttu,
Evimin direği hem de umuttu,
Acıları bölüp anlatıyordu.

Birer, birer geçen günler yâdımda,
Duyan olmaz gizli ah feryadımda,
Hiç lezzet kalmadı ağız tadımda,
Deyip baştan alıp anlatıyordu.

Duygu seli yüklü kırgın gönlünde, Yorgunluğu belli durgun halinde,
Kelimeler düğüm'lendi dilinde,
Bazen suskun kalıp anlatıyordu.

Hayat denen garip şu bilmecede,
Ayrı mana vardı her bir hecede,
Teselli arayıp gündüz gecede,
Öyle gidip gelip anlatıyordu.

Günlüğünü yazmış yırtık deftere,
Hasretlik yansımış bütün sözlere,
Açıp okuyordu günde kaç kere,
Anılara dalıp anlatıyordu.

Çile ile geçti ömrüm bak benim,
Yaralı sineme deydi ok benim,
Ereni söyletme derdim çok benim,
Çaresi yok bilip anlatıyordu.

Bir Dostun Genç yaşta kaybettiyi oğlunun ardından kısık sesi durgun hali ve nemli gözleriyle etrafına bakındığı ifadeler sanki bu şiiri anlatıyordu.