Mehmet Çoban - Anlıyorum

Düşüncelerime ipotek koyduğundan beri
Hakkımda ileri geri konuştuğundan beri
Kendince bana bir dünya biçtiğinden beri
Seni anlıyorum, beni anlamadığından beri

Bir akıl çizdin bana aklımdan öte
İnancımı sınırlandırdın vahiyden öte
Kalbimdeki inancıma karıştın yetkinden öte
Soyut & somut tanımladın beni hep kendince
Anlamaya çalışmadın beni seyrin tepede
Dinlemezsin beni kulakların tıkalı bence
Ben seni anlıyorum görüyorum tepemde
Tepinirsin sürekli egemen benim diye
Çağda, çağdaşım diye başlarsın sözlerine
Sınırlar çizersin Yaratıcının yeryüzüne
Söylersin buralar benim egemenliğimde
Dersin Allah karışamaz benim bölgeme
Sanki çeteler savaşı akıllar bir yerde
Yarattığı dünyada Allah karşı cephede
Savaş başlatırsın yaratıcıyla kendince
Allah'ın verdiği canla, hayatla, bencilce
Bencilliğini çıkarırsın her şeyden öteye
Anlarım seni, hem de bütün gerçeğinle
Anlamazsın ne beni, ne kendini efendice
Tepinmek istersin yetkisizce tepemde
Kulsun, köle etmek istersin beni kendine

Dersin dayatmalar yanlıştır insan üzerine
Dayatırsın aklını, düşünceni çağdaşlık diye
Bir yol tutarsın bencil felsefi düşüncelerle
Ahkamı kadim sanırsın sözlerini bencilce
Yolun düşer seninde ölümü takdiri ilahiye
Öğrenirsin Hanya'yı Konya'yı sura üflenince
Dünya defterin açılıp gerçekle dürülünce
Dayatmaların işe yaramaz hesabın hükmünce

Ben seni anlıyorum, sen beni anlıyor musun?
İnandığın Allah'a gerçekten inanıyor musun?
Yoksa ahkamı güzel sözle oyalanıyor musun?
Bir öyle bir böyle ne dediğini biliyor musun?

Yolun sonu belli, doğum, yaşam ölüm
Çoğu gitti azı kaldı akıl et birazcık gülüm.