Mehmet Çoban - Ahvali Dünya

Bir devri dünyadır
İnsan cömertliğe yiğitliğe aldanır
Yiğitler, cömertler çıkarcılara fedadır

Sonunda çıkarcılar ayakta kalır
Bütün parsayı onlar alır
Ölene nam kalır
Verene şan kalır

Gerçek mezarda yakalanır
Üzerinde birkaç çiçek sulanır
Çıkarcıların mezara dönük sırtı kalır
Mezarı sevenlerin gözyaşları ıslatır

Bazıları nüfus planlaması yapar
Ölecek insan sayısını ayarlar
Ölümleri demokrasi, barış sayar
Kendisi ölmez, öleni alkışlar

Ölenlerin anası ağlar
Babalarını kahraman dağlar
Dinleti sunar beyler ağalar
Duygularda gerilir yaylar
Atılır doludizgin naralar
Böylece sıralanır aylar

Her ayda istatistikler ölümleri sıralar
Ölüm fazlalığında yükselir naralar
Patlatılır, viskiler, şaraplar, rakılar
Kurulur mis gibi sofralar
Dolaşır barıştan, demokrasiden fısıltılar

İki tür insan vardır
Sanki Yeşilçam sinemasıdır Bir kısmı başrol oyuncularıdır
Bir kısmı figüranlardır

İşin gerçeği halk hep figürandır
Çıkarcılar, sahtekârlar, başrolü kapandır

Başroldekiler insandır
Figüranlar her zaman avdır

Böylece bir hayat sunulur insana
Alkışlar yükselir kendini kandırana

Devir kandıran kandırana
Dalarlar küçücük dünyana
Hayaller, umutlar döner karabasana

Çıkarcıda vatan, millet hikâye
İnananlara dağıtırlar paye
Ölüp gidersin 'önce vatan” diye
Sordurmazlar 'niçin ölüyorlar diye? ”
Boş ver alkışla sen onları yine
Böyle gelmiş böyle gider kime ne?
Nasılsa aldatılmak gelir işine
Atladırlar bunun için yine

İnancın yoksa
Yalanı gerçekten ayırmaya
Başına kalır ahvali dünya

Bir devrim bekler hayat insanca
Kullara kul olmayan insanlarla
Sapıtıp putlara tapmayanlarla
Çağ akıl çağı deyip akılsız davranmayanlarla
Dünyada, ahirette alnının akıyla hesaplaşacaklarla