Mehmet Bardakçı - Çarmıha Gerilmiş Mutluluğum

Güzel şeyler söyleme bana,
Buz keser ellerim.
Lavlarımı püskürtmek isterim de,
Çocukluğumun griliğindeyim.

Acıtırım,ağlarsın bebeğim.
Sevmem bile hoyrattır benim.
Kırağı da dokunmaz bana,
Acıdan da öteyim.

Dokunma çocuksuluğuma.
Boğulurum.
Aldanma suskunluğuma,
Çarmıha gerilmiş mutluluğum.
Okuyamazsın.
Öyle bakma yüzüme.
Bakışım derin ve hüzünlüdür benim,
Kaybolursun maviliğinde.

Git dediğimde bile,
Gel diye yalvarır dudaklarım.
Söyleyemem ağladığımı,
Susuz yoğurulmuş hamurum.

Ben hiç sevgi görmedim ki ;
Gülümseyemem bile,
Bir çakır dikeniyim belki,
Ebruli Karanfil bahçende.