Sen kazananı olacaksın, yaşadığımız bu savaşın,
Kaybedense kurnaz geçinen saf, aptal arkadaşın,
Hayatının boyu huzurunu yaşayacaksın bu barışın,
Başın dik, sevgi gözyaşlarıyla olacak ayrılışın.
Senide satacak bir gün, ceylan bakışlarıyla,
Düşecek tuzağa yaşadığı mevsimlik aşklarıyla,
Pişman olacak bir gün yaşadığına başkalarıyla,
Utanç içinde gidecek, vedalaşamadan dostlarıyla.
O kaybedecek bir gün en değerli varlığını,
Saklasa da yürüyüşü belli edecek laçkalığını,
Sen ise silip atacaksın, onunla arkadaşlığını,
Anlatamasa da gözünden okuyacaksın pişmanlığını.
Bir arkadaşım vardı, oda yaptı aynı hatayı,
O kurnazdı, yamayınca kendini kurtardı paçayı,
Bilmiyorum seninki ne sanıyorsa bu sevdayı,
Eloğlu unutacak onu, mezun olup terk edince burayı.
Senin bu gurbetin huzur içinde bitecek,
O ise arkasına bile bakamadan gidecek.
Bir ömür boyu hatasının acısını çekecek,
Onun savaşıysa asla zaferle bitmeyecek.
Sende buralardan ayrılırken ağlayacaksın,
Ama utanç değil, sevinç gözyaşları akıtacaksın,
Unutmayacaksın bizi, zaman zaman arayacaksın,
Sana olan sevgimizi fazlasıyla kazanacaksın.
Döneceksin sılaya, ama beni çözemeden,
Bir gün olsun güldüğümü göremeden,
Kim olduğumu, ne olduğumu öğrenemeden,
Gideceksin, ama benimde ağladığımı bilmeden.