Sizler babanızın millete yutturduğu iki masum çocuklarsınız,
Milletse bilmez sizi, siz ikinizde birbirinizden orospusunuz,
Küçüğünüz takipçindi senin, namus bekçisiydi sizin ailenizin,
Ama senden önce meşhur orospusu oldu Eski Gediz'in.
Sende öğrendiğin zaman onun oralarda yediği bokları,
Rahatladın, sende saklamadın ondan yediğin haltları.
Oysa eskiden bizi çekemezdi seni hep şikâyet ederdi,
Jandarmandı senin, her gittiğin yere seninle beraber giderdi.
Senden önceydi onun askeriyede ormandaki maceraları,
Pezevenk babansa çok çabuk unuttu bütün bunları.
O onların öz kızıydı, sen ise sanki üvey evladı,
Bu yüzdende senin hiçbir gününü huzur içinde yaşatmadı.
Onlar ki önce Kurtköylülere sonra bana şerefsiz dediler,
Ne kadar saklasalar da sonunda sizinde şerefinizi gördüler.
Ben sana yazılı, babanada anlattım tek tek geleceğini,
Ama biliyordum o pezevengin eskisi gibi inkar edeceğini.
Bu yüzden her şeyi şahitli delilli olarak programladım,
Attığın her adımı, yediğin her boku kayıtlı sakladım.
Namus abidesi diye bilir sizi …………….. vede Sakarya,
Oysa ne orospu olduğunuzu bir ben bilirim, birde Kütahya.