Çok kişiler gelip geçti o mekândan,
Hepsine yardımcı oldum hiç yılmadan,
Gece gündüz günlerce hiç uyumadan,
Hepinizi gönderdim sonunda ağlatmadan.
Sizler giderken ben hep ağladım,
Görmeyin diye hiç göz yaşı akıtmadım,
Çoğunuz unuttunuz ama ben hiç unutmadım,
Belki hafızalarınızdan da silinmiştir adım.
Ben hep sevgiyle kucakladım hepinizi,
Elimde olmadan farklı sevdim birinizi,
Bu yüzden kaybedersem eğer sevginizi,
Yıkılırım o zaman fethedemem tekrar kalbinizi.
Benimde kalbim var, bende insanım,
Affedin beni varsa bir kabahatım,
Boşa geçmiş kırk yıldır hayatım,
Boş durmuştur yıllarca gönül tahtım.
Buldum zannettim gönül tahtımın kraliçesini,
Ne yaptıysam kazanamadım bir türlü sevgisini,
Ne kadar uğraştıysam da duymadı kalbimin sesini,
Bittim artık sevdiğim için içinizden birisini.
Kim olduğunu ne kadar merak etsenizde,
O hep gizli kalacaktır kalbimde.
Asla unutmayacağım onu buradan gitsemde,
Hakkını helal etsin eğer üzdüysemde.