Hiç düşündün mü, her sayfasını senin için yazdığımı,
Gözlerinde canlandır bir an, senin için nasıl yandığımı,
Anlayabildin mi her dizesinde mutluluk kuyunu kazdığımı,
Bilirmisin hiç, hasretin içime çökünce nasıl ağladığımı,
Bir tek taş kalpliler, duygusuzlar anlamaz bütün bunları,
Neden hep ben bulurum, böyle kalpsiz duygusuz kızları,
Hep aynımıdır acaba bunların karaşınları, sarışınları,
Alınma sakın yakalayacağım seninle mutlu sonları.
Kızmazsın umarım bu ağır umutsuz dizelerime,
Ben kızıyorum sensiz geçen uykusuz gecelerime,
Hak ver bana alınma ne olur benim sözlerime,
Bir gülümsemen değiştirir, yansır kelimelerime.
Hiç gülmedin bana içten samimiyetle ve de yürekten,
Terk edeceğim yoksa buraları, kurtar beni gurbetten,
Zor geliyor, korkuyorum seni bırakıp yad ellere gitmekten,
Sende korkuyorsun, neden mi; söyleyeyim beni sevmekten.
Bir başkası asla dolduramazsa bile senin yerini,
Ben takmıyorum, sende takma kafana bunların hiç birini,
Oysa her şeydi benim için, kazanmak senin sevgini,
Sen ise değişmez sandın, bu kahpe hayatın pembe rengini.