Artık bulaşmayacağım, kendini olgun sanan küçüklere,
Aldanmayacağım bir daha, sahte gülecek mimiklere,
Nasıl davranıyorsam çocuklara, bebeklere, miniklere,
Onlar gibi davranacağım artık, bundan sonra sizlere.
Benimle oynayan tüm hain, şerefsiz sevdiklerimi,
Onların yüzünden geçirdiğim, uykusuz gecelerimi,
Kan çanağına dönen, ağlayıp ta kuruyan gözlerimi,
Unutmayacağım, yazacağım acımasızca şiirlerimi.
Sizler hepiniz, gönlümde benim için birer serçe,
Sevmiştim, kiminizi dostça, kiminizi kardeşçe,
Anlatamadınız derdinizi, söyleyemediniz mertçe,
Dilinizi bilemedim, oysa yazmıştım hepsini Türkçe.
Benim dünyamda, ayrı ayrı yerlerdeydiniz hepiniz,
Anlayamadınız, genç yaşta nasır bağlamış kalbiniz,
Çok nasihat çekerdim, bumuydu yoksa derdiniz,
Üzülürüm, bu sebepten bittiyse bana olan sevginiz.
Ben yediden yetmişe, üç kuşağın halinden anlayanım,
Onların hüzünlü anlarında, onlarla beraber ağlayanım,
Hepsinin dertlerini dinleyip, sonunu tatlıya bağlayanım,
Şimdiki neslin, önceki kuşakla iletişimini sağlayanım.