Uzun bir zaman geçmesine rağmen aradan,
Bakmadınız yüzüme, konuştunuz arkamdan,
Sizler gurbete döndüğünüzden beri sıladan,
Konuşursunuz diye sizi bekledim yılmadan.
Kalpleriniz artık daha da çok taşlaşmış,
Sevgiden vazgeçtik, insanlıkta kalmamış,
Tuzunuz kuru hiçbir yeriniz yanmamış,
Daha iyi günleriniz belalar sizi sarmamış.
Oysa ne hayalle, ümitle beklemiştim sizleri,
Döndüğünüzde kucaklayacaksınız diye bizleri,
Çok çabuk unuttunuz verdiğiniz sözleri,
Unutmayacağım ben ağlarken gülen o yüzleri.
Belki kendilerini gelir affettirir diye dostlarım,
Yinede bekleyeceğim, tükenmeyecek umutlarım,
Gelecek bir gün, umutla beklediğim yarınlarım,
O gün geldiğinde, sizleri dostça kucaklarım.