Mehmet Ali Demirel - Cömert Aytaç Anısına

Nasıl anlatayım seni
İçim ürperiyor gözlerim doluyor
Yüreğim acılar içinde kıvranıyor
Anlatacağım olmuyor olmuyor işte
Çocukken beraber büyüdük
Senelerce aynı okulu paylaştık
Beraberce futbol maçlarıyla eğleştik
Hep merkebe binerdin hep bindiğinde
kollunu kırardın
Hele cebinde ki o kesme şekerleri
Neydi o Allah aşkına
Şeker çocuk
Her sorduğumda ben şeker yiyince kafam
çalışıyor diyordun bana
Evet şeker çocuk
Hep iyiydik seninle hiç kavgamız olmadı
Ben yetimdim hep sizde kalır
huzuru sizde arardım
Tanrının işi bu
Her birimizi bir kenara attı
Senelerce hep seni aradım
Karıştık çoluk çocuğa Sanki suçlu bizdik
Bir türlü gelemedik bir araya
Ben gurbetti seçtim
Sen ise kaldın sılada
Hasretlik boy boy girdi araya
Bir anda kesildi dostluk
Merhabamız
Seninle son görüşmemiz bir düğünde olmuştu
Oysa gözlerimize nice acılar dolmuştu
İçimdeki hasreti sana çok anlatmak isterdim ama
Kahretsin anlatamadım
Bu ayrılık hüznü
Senin ebedi ayrılığın oldu
Oysa ben sensiz çok çaresizim
Ahlar çekerek
Tanrıdan seni af etmeni
Bana da sabır vermesini diliyorum
Sen rahmetle uyu
Bende bir gün mutlaka geleceğim
Geleceğim
Şeker çocuk...