Mahmut Yıldız - Bir Ölüm Hikayesi

Bir Ölüm Hikayesi
Yol ortasında bir cenaze
Ve karşısında sen
Virane bir hal bürünmüş
Umut dolu gözlerindeki düşlerine
Duman olup karışmışsın maviliklere
Sel olup engin derinliklere
Açılmak mıydı hayalin
Şimdi ise çekilmekte soğuk tenin...

Yanında bir ben var
Ve sen arkana bakmadan
Terkediyorsun burayı
Bekliyorsun beni ufuklarda
Sonu gelmez seferli bir vapurda
Sen de haklısın isteyerek değil belki
Belki bende istemeyerek burdayım
Ve ölümün soğuk yüzüyle başbaşayım...

Nerede o güler yüz
O güzel gözler, sevdalar, ve mutluluklar
Sarfedilen o uzun soluklu yaşam Gizem dolu bir yaşamdı sanki
Bir varmış bir yokmuş masallarında
Başrolde bir çizgi film karakterisin
Ve arkanda hatıralarınla tek tesellimsin...

İşte bir cenaze var kapının önünde
Ve kendilerini kandıramazlar artık
Şimdi herşey acımasız ve acı
Ama gerçek ise inandırıcı
Konuşmak zamanı değil bu an
Sus ve kulağındaki fısıltıyı dinle;

Dışardan bakma sen buraya aitsin
Sen de artık bizim gibi bir meleksin

Sonrada bana dönerek
İçten derin bir nefes çekerek;

Sen de bir gün öleceksin
Ve bizim gibi hayallerinle gömüleceksin...

Ekim 2000 - İstanbul