Macit Kuruçay - Gittin

Hiçbir şeyin tadı yok şimdi
Ne evin
Ne ekmeğin
Geldin gidiyorsun
Ben hâlâ suskunum
Konuşamıyorum
Konuşamıyorum
Her sabah
Seni bu şehirde zannediyorum
Ağlıyorum
Şehir eski şehir değil
Kalbini sökmüşler
Solumuyor
Konuşmuyor
Durdu hayat
Bu arabalar nereye gidiyor
Bu düğün kimin
Yedi gündür ışığı yanmıyor evlerinin
Tam yedi gün oldu
Sen bu şehri terk edeli
Unutamıyorum işte yeşil gözlerini
Yıldızlar kayıp
Ayın yüzünü gören yok
Yalnızlığın yanına varıp
Şehir ve ben
Ağlıyoruz geceleri

Sensiz şehirde yağan ilk yağmur
Sinemadan sonra nasıl da ıslanmıştık
Kanatları ile yeni tanışmış kelebek gibiydim yanında
Şimdi yalnızım
Çok yalnız
Gel artık ne olursun
Her şeyde sen varsın
Ekmeğimde işimde yüreğimde
Yokluğuna bir türlü alışamadım
Caddeler ıssız
Sokak lâmbaları yorgun
Çöp tenekelerini karıştırıyor kediler
Asfalt yüreğimin içi
Asfalt yüreğimden beter
Şiir yazmak için âşık olmak gerek
Ve ben şiir yazıyorum durmadan
Senin haberin olmadan

Bugün yokluğunun on dokuzuncu günü
Ne geceler eski gece
Ne gündüzler eski gündüz
İçimde ki boşluğun uzayı kıskandırıyor
Düşkünüm düşmüşüm elden ayaktan
Seni sana teslim ediyorum
Çekiliyorum
Kestim artık yürek bağımı
Düştüm toprağa
Ama yine de acımamalısın bana
Kaç gün dayanırım bilmiyorum
Ayrılık nedir bilmiyorlar
Akvaryumdaki balıklar
Dik duramıyorum
Duramıyorum
Hiç ayakta ölen ağaç görmedim ben
Ne olur gösterin bana
Dik duramıyorum
Duramıyorum

Yangın çıktı amansız
Cayır cayır yanıyorum
Küllere karışıyorum
Ve ben bir başıma
Kocaman ormanı Söndürmeye çalışıyorum
Ellerimin derisi eridi
Kemiklerim görünüyor
Ama içim yine de el vermiyor
Kaçamıyorum alevlerden
Kaçamıyorum engellerden
Kaçamıyorum efsûnlu gözlerinden
Vücudum eriyor yavaş yavaş
Yanık yürek kokusunu bilir misin sen
Nereden bileceksin ki
Senin yüreğin yanmadı ki hiç
Bir nefesin yetecek
Söndür şu yangını
Bir nefesin yetecek
Ne olur tükeniyorum
Küllere karışıyorum

Haberin geldi
On beş güne kalmaz geliyormuşsun
Hadi gel bakalım
Yüreğimi yeniden deşmeye
Hâlbuki alışmıştım sensizliğe
Hadi gel bakalım
Düşünüyorum da
Sen bu şehre ayak bastığında
Ben hâlâ yaşıyor olacak mıyım
Hadi gel bakalım
Gel bakalım

Geldin
İlham kokuyor memleketim
Geldi dağ havası oksijenim
Islak kaldırımları öpmek geliyor içimden
Tuttum hayatı yüreğinden
Şerha şerha yürek
Yanar ormanlar tutuşur
Toprağın yüzü kara
Geldin
Dirilmek
Ayağa kalkmak gerek
Melekleri kıskandıran
Zarif bir şey var sende
Yine bir bardak su gibi
Işıl ışıldın bugün
Zâti
Sen gelmeden
Bahar kokuları gelmişti memlekete

Neden geldin ki sanki
Çok oldu içimden gideli sen
Neden geldin ki sanki
Öldürdüm zannediyordum
İçimde ki seni
Neden geldin ki sanki
Yine çığırından çıkmış bir yangında
Soluk soluğa kaçışan
Yaralı yanık
Hayvanlar gibiyim
Neden geldin ki sanki
Tuttu yine astımım
Ne kadar çok alışmıştık sensizliğe
Ne kadar çok alışmıştık sessizliğe
Ne bu şehir
Ne geceler
Ne de ben
Sevinemedik bile geldiğine
Neden geldin ki sanki
Varoş bir uçurtmayım ojeli ellerinde
Neden geldin ki sanki
Yine huzurumuz acımız kaçtı