M. Fatih Öztürk - Süleyman Ali'ye

Kurşun bu, deler geçer yüreği
Ardında bir kurşun izi acılar

Sen gittin melekler girdi koluna
Mirasın bana kaldı bakarım Dağyoluna
Kahrın kahrımdır özleminse özlemim

Bu gece
Umumi insanlık tarihini okuyorum
Sonra durup
Başımı gökyüzüne kaldırıyorum
Kaldırıp da bakarken başımı gökyüzüne
Bir sigara yakıyorum
‘Senin için' diyorum, ‘Senin içinSenin için yıldızları yakıyorum,
Sonra yeşil çizgileri
Yanıyor, koskoca bir ada
Ve koskoca ellerin kanıyor
‘Hepsi senin için' diyorum
Ellerim ve ellerin
Ellerim kor ateşler içinde bakıyorum
Tutup dumanını geceye savuruyorum
Bekliyorum sabırla konuşmak için
Söyleyecek sözlerim var çünkü batan güne karşı
İçimde bir sızı var
Bunu biliyorsun
Dudakta sigaram, bunu da biliyorsun
Sel gibi akıyor kızıl bir kor, damarımda kanım
Paylaşamadım bu gerçeği seninle
Paylaşamadım, geç kaldım zaman aldı seni
Yeni tükendi bak ateşim, elimde izmarit
Parmak uçlarımda biriktirip durduğum nikotin
Sarardım, uçukladı dudakta sigaram
Şimdi gömeceğim şimdi, fazla kalamam
Arıyorum Dağyolunda bir ağaç gölgesi
Bir ağaç ki gölgesi çakınla kazınmış
Saplanmış yüreğine hasret sızısı
Saplanmış gövdesine sedef kaplı bir yürek
Elverir, bilsen, sonlanır bu gece
Bilsen gökyüzünde yıldızlar kadar çoksun
Bilsen, yıldızlar çok ama çok, ama sen yoksun
Kelimelerin var ve cümlelerin
Şiirlerin ve yarım kalmış hikayelerin
Yarım kalmış bir aşkın var, ‘Yıldız' gibi
Hilali bekleyen bir yaz gibi
Mevsim, henüz ilkbahardı değil mi
Anlatamam, yok ki dilin.