Korkmaz Bıçkın - Anladım

Bilir misin?
Ufuk dedikleri şeyin
Ucunda hiçbir şey olmayan bomboş bir hayal olduğunu
Sever misin yine de?
Kanar mısın bile bile?
Ben kandım!

En erken ben geç kalırdım
Son aşkı kaçıranlar arasında.
Peşinden koşsam aptal,
Ucundan tutsam kara sevda
Ve dokunsam ağlayacak kadar platonik bir sarhoştum.

Yalnızlığımın tek tanığıydı seyyar satıcılardaki kitaplar.
Hep ön sözlerinde âşık olurum bilinmez bir aşka.

Tanıdığım gözlerde yabancılaştıkça
Kendi kalabalıklarından çıkıp Başkalarının yalnızlığını rahatsız eden.
Tüketmeyi icad etmiş tembel bir şarkı
Yeni sevdalarımın hayalini kuruttu.

Yine de sevdayla başlardım her yeni güne
Gözlerimde gelincik, ağzımda kırlangıç
Kucağımda ay ışığı yetiştirip
Bahçesinde melek büyüten cennetimin
Doğmamış güneşine vurulurdum.

Şimdi, kim o demeden özlemlerimin kapısını açıp
Yanlış aşklara yeltenen zavallı bir kalbin esiri olduğumdan beri,
Sahte bedenlere girip
Müebbet cezası yemiş ruhlar kadar özgürlüğe muhtacım.

Ve anladım ki,
Hangi mutluluğa çeyrek kalsa saatler
Yine oraya toplanacak bütün menfaatler.