Khazar Ahmetnijadi - Bahçemizin Akşamında

Yinede akşam oldu
Yüreğim göğün tutulduğu gibi tutulmuş
Ama yüreğim yağmur değil
Hasret yağacak bir azdan

Bahçemizin yaslarında
Senin kokun var sanki
Kokluyorum
Hücrelerim seni istiyor
Ama
Onlara seni sunacak ne gözlerimde bir resmin
Ne de bağrımda sıcaklığın var

Uzaktan seni görmeye çalışıyorum
Yer yuvarlak
Ve sen çok uzaktasın
Bu gezegen seni çalmış
O da, benim özlemimle besleniyor
O da, seni benden alıyor
O da, bana sövüyor
Bir azdan gece olacak Gökte bir uçak beyaz iz bırakıyor
Bana yol çiziyor
Ve gittikçe yitiyor gözlerimde
Senin, benden uzaklaştığın gibi

Yel esiyor,
Üzüm ağacının yeni çıkan salkımları titriyor
Rüzgârla birlikte yaprakları üşüyor
Ben de titriyor, üşüyorum
Ama rüzgârdan değil,
Sensizlikten

Yinede gözlerini hatırlıyorum
Gözyaşların, Yüzümde akmaya başlıyor
Bulutların yüreği yanıyor,
Kavruluyor,
Üzüntüden kızarıyor
Ve yok olup gidiyor

Güneşte ağlamaya başlıyor şimdi,
Bahçemizin akşamında