Kerem Gürbüz - Son Şiir

Kovaladım ruhunu, belki durursun diye
Ardın sıra koşmaktan, çok yorulursun diye
Deli ırmaklar gibi, ah ! Durulursun diye
Aşkıma set çektirdim, sadece senin için.

Yüce engin ordular, huzurunda devrilsin
Kökü sağlam ağaçlar bir hışımla savrulsun
Kış gününde kısraklar sıcağında kavrulsun
Kış gününde kavruldum, sadece senin için

Yazmasın hiç bir kitap ikimizin adını
Okumasın gençlerim, gürbüzün feryadını
Hatırlarım günlerce o güzelim adını
Kitaplara yazdırdım, sadece senin için

Yaş toprağı çiğnerler yaylada doru atlar
Sadece senin için cenkte parlar pusatlar Senin için ölürsem anla sana feryatlar
Pusatları parlattım, sadece senin için

Yıllar geçse ruhumda, olan sel durulmazdı
Gönlümün ortasına, bir otağ kurulmazdı
Yazar çizer ellerim, ah edip yorulmazdı
Gönle otağ kurdurdum, sadece senin için

Benzemiş tüm ağaçlar, eskittiğin yıllara
Savrulmuş tüm yapraklar, geçtiğin o yollara
Seni hep fısıldardı, sordum bütün yellere
Ağacımı kuruttum, sadece senin için

Gezmesin hiçbir zaman, üstümüzde gam,keder
Unutulsun adın'da, sadece bana yeter
Şu gürbüzün gönlünde beyaz bir ışık yatar
Adımı unutturdum sadece senin için