Tembel bir adammış hasan,
Hiçbir iş yapmadan,
Babadan kalma mirasla,
Geçinirmiş yıllardır.
Elinden gelse kıpırdamadan,
Otururmuş her zaman.
Hasan bir gün kahvede,
İçiyormuş nargile.
Yanına gelen arkadaşı.
-Şaşırıyorum sana,
Ne zaman gelsem yanına.
Oturuyorsun aynı pozisyonda.
Ara sıra da olsa,
Hareket ihtiyacı,
Duymuyor musun sen yoksa?
-Tabii ki hissettiğim anlar olur.
-Peki ne yaparsın o zaman?
-Daha rahat bir yere oturup,
Bu düşüncemin geçmesini beklerim.
-
Kemal Tekir