Kemal Ceyhan - Şiir Gibi Öleyim

Olur ya bir gün sevgilim
Bir gün cam kırıkları delerse bedenimi
Akarsa kanım tenimden oluk oluk
Bırak boyansın kaldırımlar kızıla
İhtiyacı olursa kana bu bedenin
Alma insanoğlundan bir damla
Şiirler verin damarlarıma
Şarkılarına varsın sabahların
Yalanları dolanları olmaz onların

Efil Efil esen tan yelleri
Geçerse gözlerimden o kısacık film şeridi
Susturma sakın dur bitsin sözlerim Şair gibi yaşayamadım madem ,
Bırak şiir gibi öleyim

Şair gibi yaşayamadım Madem
Madem sevemedim yazın yağmuru, kışın soğuğu
Sahipnemedim göçten gelen kuşu, aşkta sarhoşu
Bırak sevgilim şiir gibi öleyim

Unutma sevgilim
Her devrim ilk kendi çocuğunu tüketir
Aşık ölense maşuk güldüren
Şair bir defa ölense, Şiir her zaman öldürendir..!