Kemal Ceyhan - Sensizlik

Gittiğin yeri bilmeden senden uzaklara gitmek ölüm be gülüm
Sensin diye söylemiyorum ama sensizlik sonum be gülüm
Uzaklar değil bana koyan,sensiz iki adım bana sürgün
Asker ocağı dersin bilirim amma,seni görmeden geçen bir günüm
Bilirim her saniye zulüm be gülüm

Git diyeceksin yine beklerim,
zaten her bekleyiş aşka,sevgiye değil midir gerçeğim benim.
Yiğidi gül ağlatır,yar güldürür;
yiğide yardan başkasına gülmek sürgündür herşeyim benim

Uzaklar kadar ayrılık koyar seven insana Herşeye tamamda yinede sensizlik zor be gülüm
Bülbül bile gülün dikenine razı olup yaşar ama
Gülden uzak kalmaya dayanamaz ölür be gülüm

Hasretin bağrıma kor gibi düşer,o kor büyür
sağa dönsem beni yakar,sola dönsem seni sorar.
Özlem nedir,kavga nedir derken,herşeyden önce seni arar ellerim.
Ayrılık hasretin sesidir bilirim amaa;
şunu bilki yine geleceğim,gümüş terlikler giydireceğim,o kırlangıç küçüğü ayaklarına.
Biricik çiçeğim Seni duymadan dinlemeyi,gözyaşlarımla gülmeyi,
kavuşmak için sabretmeyi,her şeyi öğredim ama.. sensiz olmayı ASLA!!