O sevdalı bakışlarınla gönlümü ateşlere verdin
Vurdun beni dudaklarınla hem de ilk atışta
Çok geçmedi kulun, kurbanın, canın eyledin
Sonra bırakıp gittin yapayalnız
Ortalıkta.
Yine de üzülmüyor
Üzülsem de ağlamıyor
Ağlasam da kahretmiyor-um inan ki
Çünkü alıştım artık yokluğuna
Seni sensiz de seviyorum.
Ne güzel günlerdi o günler; deniz, kum, güneş ve sen
Aklıma ilk gelen olurdun her seher vakti uyandığımda
Önce kalbim ağlardı, sonra gözlerim gelirdi peşinden
Çocuksu bir heyecan ve sevinç duyardım
Sana her rastladığımda.
Yine de üzülmüyor
Üzülsem de ağlamıyor
Ağlasam da inan ki
Çünkü alıştım artık yokluğuna
Seni sensiz de seviyorum.
Önceleri ürperti verirdi, bu yüzden hiç sevmezdim geceleri,
Senden sonra dostum oldu, her şeyimi, her sırrımı paylaştığım
Cennet bahçende gezdirip, tattırdın bana taze hazları
Sultanım, canım oldun ömrümce sevip
Şartsız tapacağım.
Yine de üzülmüyor
Üzülsem de ağlamıyor
Ağlasam da kahretmiyor-um inan ki
Çünkü alıştım artık yokluğuna
Seni sensiz de seviyorum.