O sevdalı bakışlarınla gönlümü ateşlere verdin
Vurdun beni dudaklarınla hem de ilk atışta
Çok geçmedi kulun, kurbanın, canın eyledin
Sonra bırakıp gittin yapayalnız ortalıkta.
Yine de üzülmüyor, üzülsem de ağlamıyor,
ağlasam da kahretmiyorum inan ki!
Çünkü alıştım artık yokluğuna, seni sensiz de seviyorum.
Ne güzel günlerdi o günler; deniz, kum, güneş ve sen
Aklıma ilk gelen olurdun her seher vakti uyandığımda
Önce kalbim ağlardı, sonra gözlerim gelirdi peşinden
Çocuksu bir heyecan ve sevinç duyardım sana her rastladığımda
Yine de üzülmüyor, üzülsem de ağlamıyor,
ağlasam da kahretmiyorum inan ki!
Çünkü alıştım artık yokluğuna, seni sensiz de seviyorum.
Önceleri ürperti verirdi, bu yüzden hiç sevmezdim geceleri,
Senden sonra dostum oldu, her şeyimi, her sırrımı paylaştığım
Cennet bahçende gezdirip, tattırdın bana taze hazları
Sultanım, canım oldun ömrümce sevip şartsız tapacağım
Yine de üzülmüyor, üzülsem de ağlamıyor,
ağlasam da kahretmiyorum inan ki!
Çünkü alıştım artık yokluğuna, seni sensiz de seviyorum.