Kemal Çakır - Ölüm Kusan Medeniler

Ey! Kendisini özgürlüğe, insan haklarına,
Demokrasinin yerleşmesine adadığını söyleyen caniler;
Ey! Sözlerinden ne dediğini anlayamadığımız ölüm tüccarları;
Ey! karanlığın görünmezliğinde aydınlıktan söz eden karanlık düşünceler…
Biraz dürüst olun, biraz demokrat, daha çok da insan…

Kendi çıkarları uğruna dünyayı kana bulayan katiller!
İnsanları öldürüp onlardan yararlanan iğrenç ve şerefsiz ölü soyucular!
Kendilerini dünyanın en demokratik devletleri arasında sayan faşist devletler!
Kendilerinden başkasının dünyada söz sahibi olmadığına inanan inançsızlar!
Yeter artık! Durun- durun biraz… Hem de çok daha fazla.

Ey! Yetimin hakkını yedirmem diye diye yetimlerin boğazını sıkanlar;
Ey! Fakir fukaranın üç beş kuruşuna göz diken aç kurtlar;
Ey! İnsanları kandırmak hususunda ustalaşmış şeytanlaşmış yaratıklar;
Ey! Yavru şahin bakışlı gençleri yerden yere vurup duranlar Bıkın artık, sıkmaktan, çalmaktan, kandırmaktan ve vurmaktan.

Çok acılar çekti dünya halkları sizin gibi iblislerin elinden
Çok analar, bacılar, babalar, yavuklular ağladı,
Ölüm kusan kahpe makinalarınızın kahkahalarından.
Çocukları öldürdünüz, zerre kadar bile utanmadan
Bıkmadınız mı günahsız ve güçsüzlerin feryadı figanlarından?
Bıkın biraz. Hem de bir daha özlemeyesiye.

Sanmayın ki, bu acımasızlığınız yanınıza kar kalacak
Sanmayın ki, sadece mazlumların anaları ağlayacak
Sanmayın ki, bu şerefsizlikleriniz dünyada ebedi kalacak
Sanmayın ki, bu dünya sizin esiriniz olacak, size secde yapacak
Öyle bir tokat yiyeceksiniz ki günün birinde:
İşte o gün feleğiniz şaşacak…